เป็นเรื่องราวของลูกยางซึ่งเป็นผลของต้นไม้ชนิดหนึ่ง เมื่อถึงเวลาหลุดล่วงลงมาก็จะเจริญเติบโตเป็นไม้ใหญ่ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อลูกยางจะล่วงหล่นลงพื้น
แต่กลับถูกลมพาไปในที่อีกที่หนึ่ง และไปถึงดินแดงที่แห้งแล้งปราศจากต้นไม้และสัตว์ใหญ่
จนกระทั่งพบกิ้งก่าได้ช่วยพาลูกยางกลับไปยังดินแดงที่มีแม่น้ำและพบงูเพื่อช่วยพาให้ลูกยางลอยน้ำไปจนกระทั่งพบนกที่แนะนำให้ลูกยางไปหากระรอก
เพื่อนำพาไปยังที่ซึ่งสามารถเจริญเติบโตต่อไปได้ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเราไม่ควรทำลายป่าไม้ และสอนให้รู้จักช่วยเหลือผู้อื่น เมื่อเขาได้รับความเดือดร้อน
ลมฤดูร้อนพัดมาแต่ไกล
ต้นยางใหญ่บอกบรรดาลูกๆ
ให้เตรียมตัวเดินทาง
" พอลมฤดูร้อนมาถึง
เจ้าจงกางปีกให้เต็มที่
สายลมจะพาลูกข้ามป่า
ข้ามนา
ข้ามผู้คน
ผ่านตรงไหนที่ชอบ
ลูกก้อร่อนลงตรงนั้น"
ปีกสีแดงของลูกยาง
เปี่ยนเป็นสีน้ำตาลมาหลายวันแล้ว
ลมพัดอู้ใกล้เข้ามา
ลูกยางทั้งหลายพร้อมเดินทางแล้ว
แม้จะใจหายเหมือนกัน
สายลมฤดูร้อนมาถึงต้นยาง
พลางร้องว่า
" ลุงจะพาไปเดินทางท่องโลก
ตามมาเลย
"
ว่าแล้วก้อพัดพาลูกยางไปทันที
ปีกลูกยางกางเต็มที่
ลมปะทะแล้ว
ลูกยางก็เหินขึ้นสู่ห้วงฟ้ากว้าง
ลูกยางบางลูก
รีบตกใกล้ๆ
แม่
บางลูกร่อนลงริมบึงน้ำใหญ่
บางลูกร่อนลงที่ดงไม้
บางลูกร่อนลงใกล้บ้านคน
แต่ละลูกเลือกที่ตนชอบ
ลูกยางตัวสุดท้ายยังหมุนติ้ว
อยู่กับสายลมฤดูร้อน
มันมองไปที่ผืนดินโล่ง
ริมถนนลูกรัง
กำลังจะตัดสินใจ
ลุงสายลมฤดูร้อนเตือนว่า
" แน่ใจนะ
ตรงนี้ดูเหมือนดินจะแข็งโป๊กเลย
"
ลูกยางตอบว่า
" ตรงนี้ไม่มีต้นไม้
ถ้ามีต้นยางสักต้นคงจะดี
"
" ตามใจ "
ลุงสายลมพัดต่อไป
เจ้าลูกยางน้อยร่อนลงตรงรอยแตกเล็กๆ
ระหว่างถนนกับท้องนาแล้ง
ฤดูร้อนผ่านไป
เข้าสู่ฤดูหนาว
ปีกลูกยางหลุดร่วงไปตามธรรมชาติ
มันแอบนึกอยู่เหมือนกันว่า
คิดถูกหรือคิดผิด
ระหว่างนั้น
ต้นอ่อนข้างในค่อยๆ
งอกออกมาเป็นต้นยางเล็กๆ
มันใช้รากชอนไช
หาอาหารและน้ำ
ดินแข็งกระด้าง
บางวันมันนึกท้อแท้
แต่ก้อแว่ว
ๆ
ได้ยินเสียงแม่ที่เคยสอนไว้
" . . .
ลูก อาจพบว่า
ที่ลูกอยู่แสนลำบาก
บางทีอาจร้อนจัด
แข็งเป็นหิน
เปียกจนหนาว
แต่เมื่อลูกตั้งใจแล้วว่า
จะอยู่ตรงไหน
ก้อต้องทำให้ดีที่สุด
"
ต้นยางอ่อนนึกถึงพี่น้องต้นอื่นๆ
แต่ละต้นคงมีชีวิตต่างกัน
แต่เมื่อตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่
มันจะไม่ยอมแพ้
วันพรุ่งนี้น่าจะดีกว่าวันนี้
มันไม่สามารถร้องขอ
ให้ดินอ่อนนุ่มกว่านี้ได้
แต่มันพยายาม
ทำให้รากของตัวเอง
ค่อยๆงอกและแทรก
เข้าไปในผืนดินทีละน้อย
โชคดีที่ต้นยางอดทน
พากเพียร
และฝันถึงวันที่เติบโตแข็งแรง
หลังจากนั้นไม่กี่วัน
ก้อเข้าสู่ฤดูฝน
ฤดูฝนพาความชุ่มฉ่ำ
แผ่นดินชอุ่มชุ่มชื้น
และอ่อนนุ่ม
รากต้นยาง
ไชดินเพียงนิดเดียว
ก้อพบความอุดมสมบูรณ์
ที่อยู่ข้างล่าง
ต้นยางดูดอาหารและน้ำ
เติบโตผิดหูผิดตา
ความพากเพียร
ก่อนหน้านี้
ทำให้มันพร้อมที่จะ
เติบโตทันฤดูฝนพอดี
ผ่านไปหลายเดือน
ต้นยางมีกิ่งก้านขึ้นมาก
มันพอใจสิ่งที่เกิดขึ้น
ภูมิใจตนเอง
และขอบคุณ
ดิน
น้ำ ฟ้า ฝน
ที่ทำให้มันเติบโตรวดเร็ว
ฤดูฝนกำลังผ่านไป
อีกไม่นานฤดูหนาว
เเหล่งที่มา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น